Berlin Nordbahnhof

Berlin Nordbahnhof – stacja kolejowa w Berlinie, obsługująca obecnie pociągi S-Bahn, niegdyś również dworzec czołowy obsługujący połączenia dalekobieżne.Stacja dalekobieżna1 sierpnia 1842 otwarto Kolej Szczecińską, a wraz z nią czołowy Stettiner Bahnhof w Berlinie. Początkowo odjeżdżały z niego pociągi do Eberswalde i Angermünde, wkrótce linię wydłużono do Szczecina, a następnie dalej do Gdańska. W 1851 r. uruchomiono kolej łączącą dworzec z innymi dworcami czołowymi: poprzez Hamburger Bahnhof, Potsdamer Bahnhof, Anhalter Bahnhof do Frankfurter Bahnhof .Od 1870 zlikwidowano biegnącą poziomem ulicy kolej łączącą. Jednocześnie rozpoczęto rozbudowę dworca, aby mógł on obsłużyć wzmożony ruch pasażerski. W końcu 1876 otwarto nowy budynek dworca, zaś w 1903 został on rozbudowany o trzy niewielkie hale peronowe po wschodniej stronie.Po podziale Berlina w 1945 r. jako jedyny z dużych dworców czołowych znalazł się we wschodniej części miasta. W 1950 stację przemianowano ze względów politycznych na Nordbahnhof, aby podkreślić uznanie granicy na Odrze i Nysie przez NRD. Wcześniej istniał w Berlinie inny Nordbahnhof, położony dalej na północny wschód, późniejsza stacja towarowa przy Eberswalder Straße, która służyła jako początkowy punkt Pruskiej Kolei Północnej i która nigdy nie posiadała budynku odpraw pasażerów. Dwa lata po przemianowaniu dworzec dalekobieżny zamknięto, nie tylko ze względu na uszkodzenia, jakich doznał w czasie wojny, lecz przede wszystkim dlatego, że jedyne połączenie stacji z resztą sieci kolejowej prowadziło na krótkim odcinku przez Berlin Zachodni i stację Gesundbrunnen. Zamknięty dworzec wyburzono wkrótce potem.