Bitwa o wzgórza Seelow

Bitwa o wzgórza Seelow – część operacji berlińskiej (16 kwietnia – 2 maja 1945 roku), jeden z ostatnich szturmów na duże niemieckie stanowiska obronne. Bitwa stoczona w dniach od 16 do 19 kwietnia 1945 roku. Blisko milion żołnierzy radzieckich z 1. Frontu Białoruskiego (w tym 78 550 Polaków z 1. Armii Wojska Polskiego) pod dowództwem Gieorgija Żukowa atakowało pozycję znaną jako "brama do Berlina". Po stronie niemieckiej walczyło około 91 000 niemieckich żołnierzy z 9. Armii dowodzonej przez Theodora Bussego, wchodzącej w skład Grupy Armii "Wisła".Bitwa o wzgórza Seelow często jest włączana do bitwy o Odrę i Nysę, jednak w okolicach wzgórz Seelow (był to jeden z punktów przeprawowych wzdłuż Odry i Nysy, gdzie przeprowadzony był radziecki desant) toczono najwięcej zaciekłych walk w czasie całej przeprawy przez Odrę i Nysę Łużycką, dlatego uważa się ją za oddzielną bitwę. Bitwa nad Odrą i Nysą była pierwszym etapem, który rozpoczął bitwę o Berlin, jej rezultatem było okrążenie zgrupowania frankfurcko-gubińskiego i bitwa pod Halbe.