Abdij van Michaëlsberg

De Abdij van Michaëlsberg te Siegburg was een abdij van de Benedictijnse orde en bestond van 1064 tot 1803. Na de secularisatie werd de abdij opgeheven en werd er onder andere een krankzinnigengesticht gehuisvest. Vanaf 1914 namen Nederlandse benedictijnen hun intrek in de gebouwen. Het klooster droeg de naam "Benedictijnse Abdij Michaëlsberg" en bestond tot 2011. De kloostergebouwen liggen op de Michaëlsberg, ongeveer 40 meter boven de stad Siegburg.VoorgeschiedenisDe Michaëlsberg, destijds Siegberg genoemd, werd omstreeks het jaar 800 voor het eerst door Ezzonen bewoond, leden van een machtige clan in het Heilige Roomse Rijk, die er hun burcht lieten bouwen.GeschiedenisIn 1064 stichtte de Keulse aartsbisschop Anno II op de plaats een benedictijnse abdij. Patroonheilige van de abdij was de aartsengel Michaël, naar wie zowel de abdij als de berg werd vernoemd. De aartsbisschop werd na zijn overlijden in 1075 in de abdij bijgezet. Na de heiligverklaring van Anno II (1183) werden zijn stoffelijke resten in een schrijn gelegd, die nog altijd in de abdijkerk is te bezichtigen.De abdij heeft een belangrijke rol gespeeld bij de hervormingen van de benedictijnse regels van Cluny in Europa.Na de verwoestingen en de bezetting van Siegburg door Zweedse troepen in de Dertigjarige Oorlog werd de huidige abdijkerk met barokke elementen in de jaren 1649-1667 door abt Johan van Bock gebouwd.