Alchemik.com.pl

Wolimierz, Dolny Śląsk, Sudety, niedziela rano...

"Między wierszami" (fragment książki)
Janusz L. Wiśniewski, Małgorzata Domagalik

(..) Mój namierzony stół i laptop właścicieli stoi na końcu lub początku świata, w budynku starej poniemieckiej szkoły przerobionej na pensjonat Alchemik. Tak nazwali go ludzie, dla których świat zaczyna się, trwa i kończy w tym miejscu. To absolutnie trafiona nazwa Alchemia symbolizuje odwieczne ludzkie marzenie i zaczyna się wtedy, gdy chemia zawodzi. Przez krótki czas wydaje się ludziom, że udało się im zrealizować to marzenie i wytopili prawdziwe złoto z żeliwa i miedzi. Dopóki nie wyjedzie się z Alchemika, można żyć w takim przeświadczeniu. I się w nim żyje. Tym złotem tutaj jest Spokój, Cisza, zanik Czasu i kosmiczne Oddalenie od łomotu świata. Wszystko pisane wielką literą. Jako nazwy własne. Unikatowo własne dla tego Miejsca. Tutaj można być "poza". Poza zasięgiem, poza ciśnieniem pracy, terminów i zobowiązań. Poza planem. Horyzont czasowy czegoś takiego jak plan, jest tutaj nie dłuższy niż godzina. Co będzie dalej, to się po prostu zobaczy. A jeśli nie to i tak nic nie szkodzi...
I można tutaj o niczym nie wiedzieć. Tutaj nie chce się nic wiedzieć. Jeśli narodzi się kolejny Bóg, to sąsiadka i tak przybiegnie i o tym opowie. Albo wyszczeka to pies lub wymiauczą koty. Tutaj można zająć się sobą. Bez planu, bez zegarka i bez zadyszki nieregularnego świata na karku.
Spędzam tutaj kilka dni. Z bliskimi mi ludźmi, z którymi chcę rozmawiać, i których chcę słuchać. Ten laptop na stole to tylko chwilowa słabość charakteru. Nie potrafię na cały czas zapomnieć, że alchemia to jednak nie chemia...
Zostaw kiedyś wszystko i przyjedź tutaj. Koty już Cię znają. Opowiedziałem im o Tobie.

serdecznie, ale jakoś inaczej
JL, Wolimierz