Brühlsche Terrasse

De Brühlsche Terrasse is een toeristische trekpleister in de Duitse stad Dresden, die vanwege het fraaie uitzicht op de rivier de Elbe bekendstaat als het balkon van Europa. Het terras strekt zich over een lengte van ongeveer vijfhonderd meter uit tussen de Augustusbrücke en de Carolabrücke. Het terras is ongeveer tien meter hoog en de breedte varieert van twintig tot tweehonderd meter. Hier, onder het terras, in de gewelven, begon Johann Friedrich Böttger in 1707 met zijn experimenten voor het maken van goud. Goud heeft hij niet uitgevonden, maar wel het procedé voor de vervaardiging van porselein.GeschiedenisDe Brühlsche Terrasse werd in de zestiende eeuw aangelegd als onderdeel van de verdedigingswerken van de stad. In 1739 ontving Heinrich Graf Brühl de eerste delen van de verdedigingsmuur van Frederik August II. De verdedigingsmuur was overbodig geworden en Heinrich Graf Brühl liet de muur in een lustpark veranderen. Hij bouwde in samenwerking met architect Johann Christoph Knöffel een paleis, een bibliotheek en een galerie. Deze gebouwen staan er echter niet meer. In 1814 werden de tuinen voor het publiek opengesteld en in dat jaar werd de grote vrijstaande trap aan het westelijk uiteinde van het terras gemaakt. In 1868 werden de vier beeldengroepen, die de tijden van de dag afbeelden, op de trap geplaatst.Eind negentiende eeuw werd de Brühlsche Terrasse bebouwd met enkele monumentale panden in historiserende stijlen. Hiervoor moesten de gebouwen van Brühl wijken. Tijdens het bombardement op Dresden in 1945 raakten de meeste gebouwen op het terras zwaar beschadigd. Na de Tweede Wereldoorlog werden ze echter nauwkeurig herbouwd.