Kościół Świętego Marcina nazywany Wielkim – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii. Usytuowany jest w obrębie historycznego Reńskiego Przedmieścia, części Starego Miasta pomiędzy Renem a Starym Rynkiem, na południe od katedry św. Piotra i NMP. Wraz z kościołami NMP na Kapitolu i Świętych Apostołów tworzy grupę trójnawowych kościołów z wschodnią częścią na planie treflowym – podobnie jak prezbiterium półkoliste zamknięcia zastępują ramiona transeptu. Na skrzyżowaniu naw wznosi się masywna wieża.Kościół wznosi się na miejscu dawnego basenu rzymskiego. Powstał jako kościół opacki dla Benedyktynów, do których należał do XIX w. Odtąd kościół parafialny, w 2009 przywrócono także klasztorną funkcję kościoła. Opiekę nad świątynią sprawuje Monastyczna Wspólnota Jerozolimska Niemal doszczętnie zniszczony podczas II wojny światowej, został odbudowany w latach 1945–1985. Jednakże zachowała się znaczna część oryginalnej architektury oraz dzieła sztuki tworzące historycznego wystroju wnętrza z XIII–XVII w.PatrociniumWielki Kościół Świętego Marcina wraz z Małym Kościołem Świętego Marcina są ideową kopią opactwa w francuskim Tours, założonego przez samego patrona obu kolońskich świątyń, Marcina. W obrębie niezachowanego do dziś opactwa znajdowały się dwie świątynie, większa opacka i mniejsza parafialna, co zostało powtórzone w Kolonii. Zakładanie osobnych parafii przez opatów było w średniowieczu często preferowaną praktyką, czego przykładem jest znajdujący się również w Kolonii kościół Św. Urszuli który stanowił część opactwa żeńskiego, do którego należała parafia NMP .