Hohenzollern-Hechingen

Hohenzollern-Hechingen was een graafschap en vorstendom in Zwaben, geregeerd door de gelijknamige katholieke tak van het Huis Hohenzollern.Zie ook: wapen van HohenzollernGeschiedenisNa het uitsterven van de graven van Werdenberg in 1534 viel het graafschap Sigmaringen terug aan het Heilige Roomse Rijk. De keizer beleende vervolgens Karel I van Hohenzollern met Sigmaringen en Veringen. Na de dood van zijn neef Jobst Nikolaus II in 1558 waren alle bezittingen van het huis Hohenzollern in één hand verenigd. Het sterk uitgebreide bezit werd echter na de dood van Karel I in 1576 onder zijn zoons verdeeld: Eitel Frederik IV in Hohenzollern-Hechingen (uitgestorven 1869). Karel II in Hohenzollern-Sigmaringen. Christoffel in Hohenzollern-Haigerloch (uitgestorven 1634). Bij de deling kreeg Hohenzollern-Hechingen het oude graafschap Zollern met de stad Hechingen en de kloosters Rangendingen, Sankt Lutzen en Stetten. Het graafschap maakte deel uit van de Zwabische Kreits. Omdat Hechingen de oudste tak was, behoorde ook de waardigheid van rijkserfkamerheer aan de heersers van deze tak.Eitel Frederik IV (1576-1605) besteedde meer dan zijn voorgangers aandacht aan het bestuur van zijn gebied. Zijn beleid en dat van zijn opvolgers wekte bij de boeren echter veel wrevel. Tussen 1584 en 1796 werd het land geteisterd door niet minder dan vijftien boerenopstanden. Zijn zoon Johan George (1605-1623) werd in 1623 door keizer Ferdinand II in de erfelijke rijksvorstenstand verheven. Het graafschap Hohenzollern-Hechingen werd tot vorstelijk graafschap verheven.