Jolka w Nuknicy

Černo wo nastaću Jolki:

Jolka nasta w lěće 1999. Běchmy sebi z wjesnym klubom na sportowym swjedźeń do Chrósćic dojěli.
Při rozmołwje z młodźinu nasta měnjenje: „Wy tam w Nuknicy maće wulke zbožo, wuhotujeće prěni wjesny swjedźeń a z tym maće stajnje połny stan hosći!“
Na to jim žortnje wotmołwichmy: „Spytajće tola swjedźeń w zymje. W tutym počasu nihdźe ničo njeje.“
Wotmołwa bě: „To tola scyła njeńdźe.“
Mój bratr Handrij (Saznik) a ja pohladachmoj na so a myslička bě samsna … Nowa ideja bě zrodźena.

Z tuteje nalady woswjećichmy w januarje 1999 naš prěni Jolka swjedźeń w Nuknicy. Swinjo so zarěza, a z nazhonjenja wjesneho swjedźenja skazachmy tójšto napojow. Štož pak sebi do toho wumyslili njeběchmy, zo mamy hižo w dźesatej hodźinje nowe piwo wobstarać. Susodni korčmarjo běchu naša poslednja pomoc. A tak so sta, zo Kubicec, Dučmanec a Krawčikec hosćenc njedźelu ani blešku piwa wjac njemějachu. Wšitko bě so na Jolka-swjedźenju wupiło.

Po swjedźenju bě wěste, zo ma so dalša Jolka lěto na to zaso wuhotować. Bohu dźak, zo knježi mjez nami dobra zhromadnosć, kotraž nam zmožni, tutón wulkotny swjedźeń dale pěstować a hajić. Wulki dźak wšitkim pomocnikam, kotřiž so, na kotrežkuli wašnje, za Jolka swjedźeń zasadźa a nam pilnu, pomocnu ruku poskića.

Za to wšěm „Wutrobny dźak!“