Karmelietenkerk (Boppard)

De Karmelietenkerk in Boppard is een rond 1300 gebouwde kloosterkerk, die bij het aangrenzende klooster van de karmelieten hoorde. Het klooster betrof de op twee na oudste Duitse vestiging van de orde. Tussen 1439 en 1444 werd de kerk naar het noorden toe met een zijschip vergroot. De oorspronkelijke ramen van dit deel bevinden zich tegenwoordig in diverse musea in de Verenigde Staten en Europa. De kerk wordt in de zomer door de Sint-Severusparochie voor erediensten gebruikt, wegens het ontbreken van verwarming vinden er 's winters geen diensten in de kerk plaats.GeschiedenisOmstreeks 1300 begonnen de karmelieten met de bouw van een éénschepige kerk aan de noordelijke kant van hun klooster. Dankzij de talrijke schenkingen van de stadsadel over een eeuwenlange periode kent het kerkgebouw in tegenstelling tot de eenvoudige buitenkant een bijzonder rijk interieur. In afwijking van andere kerken van de bedelorde bezit de kerk een verhoudingsgewijs groot koor. Dit houdt waarschijnlijk verband met de wens van veel welgestelde burgers om onder het koor begraven te worden. Enkele grafzerken zijn ook tegenwoordig nog te herkennen. De bouw van het koor duurde ongeveer 10 jaar en werd rond 1330 voltooid. Na een langere bouwstop werd vervolgens met het kerkschip begonnen. Zoals gebruikelijk bij de karmelieten werd de kerk aan Maria, de moeder van Jezus, gewijd.Het kerkschip kende oorspronkelijk een vlak plafond, dat men rond 1435 verving door kruisribgewelven. In de jaren 1439-1444 werd naar het noorden toe een zijschip aangebouwd, dat ten opzichte van het hoofdschip een iets geringere breedte maar eenzelfde hoogte kent. Tussen 1440 en 1446 werden er in het zijschip kleurrijke gebrandschilderde ramen ingebracht. Met zes kruisgraatgewelven werd in 1454 het zijschip door meester Heintz Schmirling uit Bacharach overwelfd.