Klasztor Hirsau

Klasztor Hirsau – jeden z najważniejszych klasztorów benedyktyńskich w średniowiecznych Niemczech, położony w Hirsau, stanowiącym obecnie część miasta Calw w północnym Schwarzwaldzie, istniejący od IX do XVII w., obecnie w ruinie.Pierwszy klasztorPoczątki klasztoru sięgają pierwszej połowy IX w. W 830 roku fundację rozpoczął Erlafried, hrabia Calw, idąc za sugestią swego syna Notinga, biskupa Vercelli. Duchowny pragnął umieścić w swych rodzinnych stronach relikwie św. Aureliusza z Armenii. Nieukończony jeszcze kościół został poświęcony w 838 roku – przeniesiono tu ciało św. Aureliusza, a świątynia otrzymała jego wezwanie. Kościół stał się centrum konwentu benedyktyńskiego, do którego pierwsi mnisi przybyli z klasztoru w Fuldzie. Założenie zostało bogato uposażone przez fundatorów, a kolejni opaci dbali o jego rozwój. Działała tu prężnie szkoła klasztorna.Rozwój klasztoru przerwany został w 988 roku, gdy zaraza spustoszyła okolicę, zabijając także zdecydowaną większość mnichów (60 spośród 72). Wybory nowego opata po tym wydarzeniu doprowadziły do rozłamu zakonników na dwie frakcje, z których jedna zyskała poparcie biskupia Spiry, a druga – hrabiego Calw. Zbrojna interwencja tego ostatniego doprowadziła do splądrowania klasztoru, zniszczenia jego biblioteki i rozproszenia mnichów. Klasztor pozostawał opuszczony przez ponad pół wieku, stopniowo popadając w ruinę.Drugi klasztorW 1049 roku odnowienia klasztoru zażądał papież Leon IX, który był spokrewniony z hrabiami Calw. W 1059 roku hrabia Eberhard II podjął odbudowę. W 1065 roku przybyli tu pierwsi mnisi z Einsiedeln, a w 1071 poświęcono odnowiony kościół św. Aureliusza. Nadano mu wówczas charakter trójnawowej bazyliki z dwuwieżową fasadą, transeptem i chórem schodkowym.