Pustać Lüneburska

Pustać Lüneburska – region łąk, torfisk, wrzosowisk i lasów w północnych Niemczech pomiędzy miastami Hamburg, Brema i Hanower. Wschodnią granicą Pustaci Lüneburskiej jest rzeka Łaba.Pustać Lüneburska charakteryzuje się sporymi przestrzeniami wrzosowisk, do ok. r. 1800 typowymi dla krajobrazu północnych Niemiec. Powstały one w wyniku wypasu owiec wrzosówek, które nie dopuszczały do ponownego zalesienia ubogich gruntów. Liczne pagórki sięgają 150 metrów nad poziomem morza, najwyższym jest Wilseder Berg .Inicjatorem ochrony Pustaci Lüneburskiej był ewangelicki pastor z Egestorfu, Wilhelm Bode, który zakupił część gruntów i przekonał założone w 1909 r. w Monachium Towarzystwo Parków Ochrony Przyrody, mające na celu promocję idei powołania w Europie Środkowej dużych obszarów ochrony przyrody inspirowanych amerykańskimi parkami narodowymi. W ciągu następnych 12 lat Towarzystwo wykupiło ponad 200 km² zwartego obszaru i ostatecznie powołano w 1922 r. rezerwat przyrody pod nazwą Park Ochrony Przyrody Pustaci Lüneburskiej .Na obszarze pustaci pochowano potajemnie ciało Heinricha Himmlera po jego samobójstwie w obozie w Lüneburgu.