Sint-Mauritiuskerk (Halle)

De voormalige augustijner stiftskerk Sint-Mauritius (Duits: Sankt Moritz) is een laatgotische hallenkerk in de zuidwestelijke hoek van de historische binnenstad van Halle (Saksen-Anhalt).BouwgeschiedenisDe kerk werd vanaf 1338 op de plaats van een romaanse voorganger gebouwd. Terwijl de oude kerk nog stond werd begonnen met de bouw van het oostelijke deel van de nieuwe kerk. Oorspronkelijk werden er een tweetal torens als afsluiting van het westelijke deel voorgenomen, maar dit plan werd nooit uitgevoerd. In plaats daarvan werd in de laatste bouwfase van het kerkschip (1453-1510) een westelijke toren gebouwd, die echter niet verder dan de hoogte van de muren van het kerkschip bereikte.In het jaar 1557 werd de binnenbouw grotendeels voltooid. De twee verschillende bouwperiodes van het interieur zijn duidelijk af te lezen. Het in 1338 begonnen oostelijk deel kenmerkt zich door een decoratieve uitvoering. Het in de 15e eeuw begonnen westelijke deel is aanmerkelijk eenvoudiger van stijl, wat te maken had met de verminderde financiële draagkracht van de bouwheren. het kerkgebouw kreeg in de jaren 1694-1697 een barokke toren, die na een gedeeltelijke instorting in 1789 werd afgebroken. De huidige torenopzet dateert van 1801-1803.De stiftsgebouwen en kruisgang werden in de jaren 1806-1808 afgebroken. Er volgden in de 19e en 20e eeuw diverse restauraties.De Mauritskerk geldt als het begin van laatgotische hallenbouwkunst in het Saksische gebied. Met name het koor strekte tot voorbeeld voor vele kerkgebouwen in Midden-Duitsland. Tot het midden van de 20e eeuw sierden stenen beelden het exterieur van het koor.