Wieża telewizyjna w Stuttgarcie

Wieża telewizyjna w Stuttgarcie o wysokości 216,6 m, oddana do użytku w 1956 r., jest jednym z symboli stolicy Badenii-Wirtembergii. Jej budowa wyznaczyła nową epokę w budowie wież, zarówno pod względem konstrukcyjnym, jak i architektonicznym: jako pierwsza w swojej kategorii została zbudowana z żelbetu, posiada także kosz wystający poza obrys poniżej anten i z ograniczonym użyciem wsporników. Od początku właścicielem i zarządcą wieży była rozgłośnia Süddeutscher Rundfunk. Do 27 marca 2013 budowla była udostępniona także jako wieża widokowa.Komercyjny sukces znajdującej się w wieży restauracji i platformy widokowej oraz innowacyjne rozwiązania konstrukcyjne wywołały światowy boom na podobne obiekty. W 1959 budowla została wyróżniona nagrodą w dziedzinie architektury, a w 2009 niemieckie zrzeszenie inżynierów nadało jej miano Historisches Wahrzeichen der Ingenieurbaukunst in Deutschland . Od 1986 wieża znajduje się w rejestrze zabytków kultury .HistoriaTło historyczneNa początku lat 50. XX wieku odbiór telewizji w okolicach Stuttgartu był utrudniony. Sygnał, który nadawał nadajnik na Weinbiet w Nadrenii-Palatynacie docierał tylko do wyżej położonych mieszkań. Większość mieszkańców mogła odbierać transmisje jedynie w niskiej jakości albo z pomocą specjalnych anten wzmacniających. Skargi na poziom sygnału wzmogły się po bezpośredniej transmisji telewizyjnej koronacji królowej Elżbiety II 2 czerwca 1953. 11 sierpnia 1953 heidelberski dziennik Heidelberger Tagblatt opublikował artykuł o ironicznym tytule „Ist Fernsehen Glückssache?“ („Czy telewizja daje szczęście“). Także sygnał nadajnika radiowego UKF Stuttgart-Degerloch nie docierał wszędzie.