Wuppertaler Schwebebahn

Wuppertaler Schwebebahn – zainstalowana i działająca w Wuppertalu najdłuższa na świecie linia kolei podwieszanej. Łączy dzielnice Oberbarmen/Barmen i Vohwinkel przez Elberfeld; stanowi element publicznego transportu miejskiego. Technicznie jest to kolej jednoszynowa, dwutorowa (szyny kolejki oddalone są od siebie o 4 m), z wagonikiem podwieszonym pod szyną. Dopuszczalne kołysanie wagonika w czasie jazdy wynosi 15 stopni. Całkowita długość trasy wynosi 13,3 kilometra (z czego 10 km nad rzeką na wysokości 12 m od lustra wody; na pozostałych odcinkach szyna powieszona jest 8 m nad powierzchnią gruntu). Zaprojektowana została przez Eugena Langena, konstruktora Schwebebahn Dresden w Dreźnie. Pierwszy odcinek (Kluse – ZOO) otwarto 1 marca 1901, 24 maja tego roku odcinek zachodni do Vohwinkel, a 27 czerwca 1901 wraz z oddaniem do użytku odcinka wschodniego (do Oberbarmen) budowa linii została ukończona. W okresie budowy niemiecki cesarz Wilhelm II odbył próbną jazdę już dnia 24 października 1900.Hala wagonowa znajduje się w Vohwinkel. Tabor stanowi 27 wagonów z początku lat 70. XX wieku na 200 pasażerów każdy oraz wagon cesarski z 1900 (Kaiserwagen), którym podróżował Wilhelm II. Wagony napędzane są 4 silnikami o mocy 45 kW każdy, które zapewniają możliwość jazdy z maksymalną prędkością 60 km/h.21 lipca 1950 doszło do niezwykłego wypadku. Dyrekcja cyrku Althoff wysłała w celach reklamowych młodego słonia „Tuffi” w podróż między przystankami „Rathausbrücke” i „Adlerbrücke”. Zdenerwowany słoń wybił ściankę wagonu i znalazł się lekko ranny w rzece Wupper. Wydarzenie upamiętnia wizerunek młodego słonia na ścianie domu w pobliżu rzeki.